[172] 2. Herr Jehannis
To Lunden vœr de Rathhusdœr
Geit Herr Jehannis hin un hęr.
He geit hendal, he geit herop:
Kumt Keen un makt de Dœr em op.
He geit wul op, he geit wul dal:
Kumt Keen, de em herinner hal.
Do stiggt de Hitt em inne Kopp
Un iwri geit he dal un op.
»Un sta ik denn vœr Rech un Rath
As arme Sünner oppe Strat?
[173]
Un heff ik feilt vœr Volk un Land,
Verlang ik Rech na Rang un Stand!
Verlang ik Rech na Stand un Ehr,
Un wenn't bi Dod un Döwel weer!«
Vœr Iwer gnisch he mit de Tähn,
Un pett en Hoofis inne Steen.
Do geit de Dœr, he rin in Wuth,
In Ognblick störtt he wedder rut
Un smitt sik inne Hast in Wagn
Un lett den Kutscher vœrwarts jagn.
Wer kennt den Kutscher oppen Buck?
He hett den Hot in Ogen tuck.
Veer Hingsten swart ahn Prick un Prack:
Wa fleegt de Mahnhaar umme Nack!
Wa flüggt dat Für ut Ogn un Steen!
Wa flüggt de Damp um Nœs un Been!
Wohin? wohin? segg jo ni na!
De Marschlüd stat un seht em na.
[174]
Dat geit na Büsum œwern Dik,
Dat geit na Büsum dœr den Slick.
Do wis' de Kutscher mit de Swęp,
Do teek Jehannis na de Deep.
Do jagn se langs den widen Strand,
Nix blev der, as en Spor int Sand,
Nix blev der, as de Spor in Steen,
De kann man noch to Lunden sehn.